Terug in Nederland

Ik ben nu een aantal dagen terug in Nederland en besef ik waarom deze reis zo belangrijk voor mij is geweest. 

Het is zeker niet zo dat Amerika mijlen ver voor loopt met zorg aanbieden en behandeling. Wat wel het verschil is, is dat Amerika veel minder middelen heeft om zorg aan te bieden.  De zorg hierdoor meer uit the box denken is en puur uit het hart komt. Een 9 tot 17 mentaliteit bestaat er niet. Systeem en kaders wat zo een ding is in Nederland. Waar ik vaak tegen aan loop, is daar veel minder.

Wat mijn enorm opviel is de gelijkwaardigheid, samen lunchen en dag opstart. EValueren samen hoe het gegaan is.

Zo is er een bubble waarin clienten en hulpverleners samen hun levensverhalen delen, ieder is hierin gelijk. Mensen zijn dankbaar dat ze een plek krijgen op een opvang en doen er iets voor terug.

Zo ziet de opvang er daar schoon uit en zijn de deelnemers veel actiever en positiever.

Motivering en het aanbieden van structuur hoe erg je situatie eruit ziet is daar een rode draad. En gebeurd dit gewoon met een lach op hun gezicht.

Uitkeringen bestaan daar niet, enkel voedselbonnen. Dus het aanbod van dagloon is er veel. Hoop geven is iets wat veel gebeurt, zo worden er veel succesverhalen van cliënten gedeeld. 

Ieder die in Nederland vast loopt in het werk of het systeem raad ik aan een reis met Rokus Lopik en Harry Gras te maken.Om zo weer inspiratie op te doen in het werk en er weer zin in te krijgen.

Wat ik vooral mee neem is hoop, gelijkwaardigheid en op zoek gaan naar zingeving. In Amerika heb ik ervaren hoe clienten hier een goed gevoel van krijgen. Je betekend iets voor de samenleving, wat je kunt doe je.

Krachtwerk is daar een methode waar veel mee gewerkt wordt. Deze methode is voor mij uitdaging dit meer te gaan delen en in te voeren.                                 

 Deze reis is voor mij erg belangrijk geweest, ik liep in Nederland behoorlijk vast in het systeem maar heb weer meer vetrouwen gekregen in mijn eigen kunnen. En ga hier vooral mee door.